Mee met een BW – Gerard Willemsen

Foto en interview door Jacky van Tartwijk

“De mensen komen om te lachen”, vertelt Gerard Willemsen op de vooravond van de oudejaarsconference. De Wesepenaar staat op 28 december twee uur in de schijnwerpers tijdens zijn eigen geschreven stuk.  “Maar ik kan het niet alleen hoor,  er is een heel team druk mee.  Ik praat het liefst in dialoog. “ En dan komen er nog wat stukjes  en liedjes erbij voor de afwisseling.  Alles gerelateerd aan het afgelopen jaar met Wesepe in de hoofdrol  waarbij zelfs een nieuw Weseperwoord  geïntroduceerd wordt.

De mensen vermaken, dat vind ik leuk

Gerard is geboren en getogen op De Meijer en woont daar nog steeds samen met zijn Agnes en hun twee zoons Guus en Harm. Van vroeger uit bestond het bedrijf altijd uit melkvee, hengstenhouderij van trekpaarden en de vee en paarden  handel.  Zijn vader Herman was vooral handelaar en  altijd op pad.  Gerard was zo al op jonge leeftijd de aangewezen boer op de thuishaven aan de Boxbergerweg. “Mijn vader zei wel altijd je hoeft geen handelaar te worden als je het spelletje maar iets snapt. Dat kreeg ik later wel in de gaten hoor. Handel gaat me ook redelijk goed af. Je moet mensen aanvoelen, vooruit denken en zo de juiste marktwaar bij de juiste persoon brengen.”

Vanaf zijn vijftiende ging Gerard met zijn kameradengroep  trouw de tentfeesten af of naar Dieka in Markelo  op zaterdagavond en zeker 50 x per jaar met de Boode-bus naar Bathmen op zondagavond,.  “Dat was ideaal. We hielden de bus zo om 8 uur hier aan de weg tegen en om half een was ik weer bij huis . Ik dacht werkelijk dat het niet doorging als ik niet kon.  Twee keer per jaar gingen we niet:  met de Weseper en de  Averlose kermis. En op vrijdagavond hielden we dan de verjaardagen.”

Hoewel Gerard  van zijn koeien hield, was het zo’n 15  jaar geleden niet langer een optie om de boerderij  op die manier voort te zetten vanwege zijn allergie voor dierlijk stof . “Op een gegeven moment zei de longarts tegen mij: als je zo doorgaat loop je binnen  tien jaar met een zuurstoffles.” Om toch op de plek te kunnen blijven wonen werd de goede grond omgezet in akkerbouw.  Lage gronden kwamen in natuurbeheer en de gebouwen werden aangepast. Gerard kwam tevens terecht in de groensector om de arbeidsdalen op te vullen.” Dat  is een heel gevarieerd leven en ik ben drukker dan ik ooit ben geweest. Mijn melkstal waar ik 19 jaar heb gemolken is nu mijn kantoor”

Het verenigingsleven en toneel is Gerard met de paplepel ingegoten. Van jongs af aan deed hij overal aan mee en was overal bij betrokken zoals ook bestuurslid bij het Overijssels Agrarisch Jongeren Contact en natuurlijk was er  de toneelvereniging.  Zijn oom Johan Willemsen, de drijvende kracht achter Tempo , is wel dertig jaar voorzitter geweest  en haalde destijds de jongeren naar Tempo. “Mijn vader en moeder waren beiden lid en ik ook toen ik vijftien werd net als mijn zusjes en mijn neef Geurt.” Gekheid  dat pas de familie wel. “ voor ons geen stukken als drama of Shakespeare  maar makkelijke humor en gezelligheid dat is belangrijk.”

Humor en gezelligheid, dat is belangrijk

Tempo kende heel lang een vast stramien: twee keer per jaar toneeluitvoering en in een jubileum jaar was er dan revue. :””En revue dat ligt mij nog het meest. Je kunt er dan zelf je stukjes bedenken je eigen ding doen.” Gerard, die zo’n 10 jaar voorzitter was van Tempo, houdt wel van veranderingen en gooide het roer een beetje om. Hij koos er dan ook voor om niet te lang in het bestuur te blijven en zelf aan het schrijven te gaan. “Ik wilde wel af van het vaste stramien. Als je verjongen wil,t moet je wat  anders.”  En het openluchtspel werd geboren. De eerste keer was op de voormalige camping aan de Boxbergerweg en meteen een groot succes.  Gerard wist precies van de hoed en de rand hoe het er daar vroeger op de camping aan toe ging en dat werd mooi nagespeeld.  “Dat is een hoop werk. Ik gun mezelf alleen op zondag tijd voor het schrijven. Je hebt dan een verhaal in je hoofd en bepaalde typetjes.  Ik schrijf moppen op en die probeer je in het verhaal lijn te werken en zo je werkt naar een eind toe. “

Na vier keer een openluchtspel staat nu de oudejaarsconference  in de stijgers. Puur en alleen voor Wesepe. “Ja iedereen was meteen enthousiast, maar het moet wel gebeuren.”  Vanaf 1 januari vorig jaar hield Gerard in een schrift alles bij.. “Die ligt in de keukenkast en alles wat landelijk en in Wesepe gebeurt, houd ik bij. Tegen de herfst blader je dat schrift door en begin met schrijven.  En dat is dus uitgemond in een conference waarin niets ontbreekt. Tempo is vlak na de oorlog ooit opgericht en bestaat dus volgend jaar 75 jaar .”Daar hoort vind ik een revue bij..” aldus Gerard van veranderingen houdt en al weer nadenkt over het komende jaar.

UITVERKOCHT!
Scroll to Top